Zelf een boek uitgeven: Deel 1 – Het idee

Wetboek voor Bloggers

Zelf een boek uitgeven, hoe doe je dat?
Een beetje verneukeratief is de titel wel. Ik heb net 1 boek zelf uitgegeven, in eigen beheer. Laten we nu niet doen alsof ik de wijsheid in pacht heb. Bovendien zijn er talloze manieren om een boek uit te geven. Met meer of minder hulp van anderen. In deze blogpost deel ik mijn persoonlijke ervaring met het uitgeven van een boek in eigen beheer. Of ik eigenzinnig ben, vraag je? Wel nee joh. Ik doe alleen alles graag op mijn eigen manier ;)

Het begint met een idee

Ik had een idee voor een boek. Al een jaar of twee, denk ik. Maar ja, je moet het ook nog schrijven en uitwerken natuurlijk. Daar zou je een hele fase van kunnen maken. Ideeën opschrijven en uitwerken. Eerst een goed plan maken en dan pas aan de slag. Zo werkt mijn brein niet. Duurt veel te lang, zoiets. Dus lees ik vooral veel en sla ik ideeën op in mijn hoofd. Boeken staan in de boekenkast, mocht ik ze nog eens willen raadplegen, en artikelen die ik goed vind sla ik meestal op in Pocket.

Een juridisch boek voor bloggers

Wat ik vooral wist, was dat ik graag bloggers meer wilde leren over de juridische kant van het bloggen. Ik lees best wel eens blogs. De laatste tijd helaas veel minder. Daardoor zag ik ook waar het allemaal fout gaat. Wat bloggers niet doen, wat ze wel zouden moeten doen. Bovendien kwamen er steeds vaker artikelen online of ontstonden er discussies op Twitter of Facebook over bloggers die zomaar beeld of tekst van ander bloggers overnamen. Bloggers die het niet zo tof vonden dat anderen hun content overnamen en tegelijkertijd een hoop bloggers die dachten dat alles wat op internet stond gewoon te gebruiken valt. En ja, daar zaten ook bloggers bij die zelf foto’s ‘van Google’ gebruikten én klaagden over bloggers die hun content overnamen. Dat dit allemaal over hetzelfde auteursrecht gaat, is kennelijk een verband dat maar lastig te leggen is.

Het boek moest wel leuk zijn

Blogs over de juridische kant van het bloggen genoeg. Joh, ik had er zelfs een hele categorie op mijn blog aan gewijd. Beetje goed zoeken via Google of via mijn site en op de meeste vragen kon wel een antwoord gevonden worden. Maar dat was precies het probleem. De blogs werden pas gelezen wanneer het al te laat was. Mijn website werd wel vaak als handige bron genoemd en gebruikt, maar niemand die braaf de artikelen las wanneer er weer iets relevants online kwam.
Dus, Tom Poes, verzin een list. Maak een boek dat bloggers leuk zullen vinden om te lezen, maar waarin ze ook de juridische regels te lezen krijgen, zodat ze ‘stiekem’ op de hoogte worden gebracht van alle juridische haken en ogen die bij het bloggen komen kijken.

Experts aan het woord

Het werd dus een boek over bloggen, maar in bredere zin dan alleen de juridische kant van het bloggen. Gelukkig was ik zelf al een aantal jaar aan het bloggen, dus wist ik er inmiddels een hoop vanaf. Ik wist vooral ook wat voor mij goed werkte. Maar een expert ben ik niet. Daardoor ontstond al snel het idee om anderen mee te laten werken aan het boek. Maar moesten dat hele hoofdstukken worden of zou ik ze alleen wat vragen stellen? Al snel trok ik de conclusie dat een echt ‘gecrowdsourced’ boek of door ‘content curation’ bij elkaar gebracht boek, niet zou werken. Want als ik iemand laat schrijven over het verzinnen van een goede naam, wil ik daar nog mijn juridische visie op geven. Dat zou een grote chaos worden. Het zou verwarrend kunnen worden. Of anders een grote stijlbreuk. Of je zou niet meer kunnen lezen wie nou wat gezegd heeft. Moest ik teksten dan ook maar inhoudelijk gaan redigeren? Kortom, hier was ik niet ‘schrijver’ genoeg voor. Maar ja, de expertise en ervaringen wilde ik wel graag in het boek verwerken. Dus werden het interviews. Iedereen evenveel vragen, een inleiding om zichzelf voor te stellen en een vrij in te vullen vraag aan het eind. Ik gaf duidelijke instructies mee over de lengte van de antwoorden. Ik had een mooi PDFje opgemaakt waarin stond wat ik met het boek van plan was en wat ik met de content wilde kunnen doen. Heeft bijna niemand gelezen natuurlijk. De meeste mensen kwamen met, veelal, veel kortere antwoorden terug. Vaak hadden ze nog vragen over zaken die in het PDFje stonden. Dat werd het eerste moment waarop ik mijn perfectionisme wat moest loslaten.

Hoe deel je een boek goed in?

Om toch vooraf al wat structuur in het boek te krijgen, begon ik met het bedenken van een inhoudsopgave. Dat is nog wel een paar keer een beetje gewijzigd hoor . Maar ja, in wat voor volgorde giet je het nou? Ook als je al een naam voor je blog hebt, wil ik je laten weten hoe je die kunt beschermen, bijvoorbeeld. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een soort chronologische volgorde. Zo goed en zo kwaad als dat gaat. Een soort ‘als je met een blog begint, doorloop je deze volgorde’. Probleem is: daar heb ik ook de titels van de hoofdstukken op aan laten sluiten. Dat was niet de meest slimme zet, bleek. Daardoor lijkt het te veel een beginnersgids, op sommige punten. Terwijl dat niet zo is. Bijvoorbeeld: als je al een naam hebt, moet je weten welke waarde dat heeft en hoe je het kunt beschermen. Als je al veel contact hebt met adverteerders en al goed bezoekers naar jezelf toe weet te trekken, moet je nog steeds weten wat de regels zijn rondom reclame. Het lastige is dus dat het niet zo zeer schort aan de inhoud, denk ik, maar dat ik te naief ben geweest in het verzinnen van de titels. Dat was mijn sterkste punt al niet, kan ik je vertellen, maar bij een boek kan dat funest zijn.
Bij de indeling van een boek, moet je dus niet alleen rekening houden met de lengte en de volgorde van de hoofdstukken, maar ook welke titels je deze hoofdstukken geeft.

Nieuwsgierig naar dat boek dat ik zelf uitgaf? Je kunt het kopen in mijn eigen webwinkel, uiteraard bij Bol, Managementboek en Juridischboek en je lokale boekhandel kan het voor je bestellen. Woon je in Amsterdam? Scheltema heeft het op voorraad!