Eenheidsworst of stijl? – nooit meer koffie

eenheidsworst koffiefoto

Ik ben de dans gelukkig ontsprongen. Komt omdat mijn bureau niet wit is, denk ik. Mijn bespreektafel is ook al bruin. Thuis hebben we een eikenhouten tafel. Ik drink nooit koffie in bed en sta eigenlijk nooit terwijl ik koffie drink.

Nooit meer koffie

Even was ik bang dat ik nooit meer koffie zou mogen drinken. Of er in elk geval geen foto’s meer van zou mogen maken. Ze zijn namelijk ongenadig bij Eenheidsworst. Het soort koffie maakt niet eens uit. Als het maar een beetje op elkaar lijkt kom je al in een collage terecht. Met een korreltje zout. Ik houd meer van chocolade met zout dan koffie met zout, moet ik eerlijk bekennen. Grappig bedoeld natuurlijk, maar niet iedereen vindt het even leuk. Alsof je niet meer jezelf mag zijn. Moet nadenken of je niet ‘gepakt’ wordt door de eenheidsworst-politie. We mogen niet eten wat een ander eet, niet leuk vinden wat een ander ook leuk vindt. Waar we in godsnaam onze boodschappen moeten gaan doen zou ik niet weten. Nieuwe groentes uitvinden? Zelf kleding maken? Maar ja, een broek blijft toch een broek. Iedereen een broek = eenheidsworst.

Ze zijn zelf eenheidsworst

Behalve dat ik het niet zo vriendelijk vind, zou het wel moeten kunnen. Best grappig om te zien hoe bepaalde producten of bepaalde soorten foto’s populair zijn. Om te zien welke stijl fotografie of compositie opeens ‘in’ is. Maar het kan natuurlijk niet door de beugel. De foto’s zijn hartstikke bij elkaar gejat. Gekopieerd en opnieuw openbaar gemaakt. Geen naamsvermelding erbij zelfs. Soms zelfs gekke vormpjes aan de foto’s toegevoegd. Hoe erg wil je inbreuk maken op auteursrechten? Maar ach, moet kunnen. Iedereen doet het tenslotte. Collages maken en inbreuk maken op auteursrecht is ook eenheidsworst geworden.

Origineel binnen een stijl

Wat ik jammer vind aan het korreltje zout van eenheidsworst is dat de nuance mist. Ze vinden een stijl eenheidsworst. Terwijl je binnen een stijl toch altijd je eigen geluid kunt vinden en origineel kunt zijn. In het auteursrecht is een stijl niet beschermd, maar kan wat je binnen die stijl doet wel beschermd zijn.

Fake is authentiek

Schijnt trouwens dat jatwerk je tegenwoordig authentiek maakt. We maken niet meer alles zelf, maar cureren onszelf. We hoeven niet meer zelf origineel te zijn, maar mogen gebruiken wat anderen hebben gemaakt. De combinatie van wat je verzamelt van anderen, maakt dan weer je eigen stijl en dat zou jou dan weer uniek maken. Daarbij is het adagium ‘het internet is vrij’. Niet altijd zuiver op de graad natuurlijk. Vaak genoeg levert het en inbreuk op auteursrecht op. Sommige zaken kunnen en mogen best. Je mag op Tumblr rebloggen bijvoorbeeld. Je mag op Facebook posts van andere delen via de share knop. Zolang je maar niet echt gaat kopiëren. Alleen bestaat die grens bij de nieuwe generatie niet, als ik het artikel op Frankwatching goed begrijp.

Wat is er zo leuk aan pesten?

O ja, pesterijtjes zouden het zijn, die collages. Gewoon lolbroekerij. Maar ondertussen worden er wel mensen afgezeken. Wat is daar ook alweer leuk aan?

Update: Eenheidsworst is na kritiek hier en op andere blogs inmiddels gestopt. Alles is verwijderd. Een screenshot kun je wel nog op een ander blog terugvinden.